Rollercoaster

28 en 29 maart, twee dagen die we nooit zullen vergeten. Spijtig genoeg waren dit dagen waarbij we veel tegenslag hebben gehad. Een echte rollercoaster van twee dagen. Met volle moed en kriebels in onze buik vertrokken we om half 7 's ochtends op onze fiets naar onze stageplaats. Het was in totaal een 8 à 10 minuten fietsen. Uiteindelijk aangekomen op de stageplaats, werden we van links naar rechts, terug naar links, naar achter en naar voren gestuurd. Uiteindelijk hadden we contact met onze begeleider binnen het PCS (Psychiatrisch Centrum Suriname). Als twee onschuldige studenten, stelde we ons voor en gaven we een hand. Dit is zeer belangrijk in de Surinaamse cultuur. Onze moed zakte al redelijk snel in onze schoenen toen we hoorden dat hij geen tijd had voor ons te begeleiden, dit moest besproken worden binnen het team... dus mochten we weer naar huis vertrekken. Om 10 uur kregen we een mail dat we om 13.30 terug langs mochten komen naar de afdeling praktijkbegeleiding. Lore en ik gingen ondertussen even naar de winkel, op een uurtje dachten we wel terug te zijn... dus niet.

Geen enkele bankautomaat deed het, in totaal hebben we wel 8 bankautomaten gedaan met telkens een teleurstellend resultaat... Tegenslag 2 van de dag. Zonder eten en drinken na 1,5 uur in de vlakke zon te fietsen, gingen we terug naar ons appartementje. Het motto klinkt hier als volgend: no spang, en dat was het inderdaad. Uw geduld wordt hier serieus op de proef gesteld en wachten langer dan een halfuur is zeker niet buitengewoon. Terug volle moed gingen we op onze fiets naar het PCS, hierbij hadden we contact met de zuster voor praktijkbegeleiding. Jammer genoeg werden we weer naar huis teruggestuurd en mochten we morgen weer terug komen. Tweede keer goede keer dachten we, uiteindelijk werden we ook weer de ochtend van 29 maart naar huis gestuurd wegens geen betaling van onze stageplaats. Wat ons plan was, naar de bank gaan en even het geld gaan storten dachten we dus.. blijkbaar was dit niet zo evident. Na 5 banken, 2 cambio's en een paar geldautomaten, zakte de moed volledig in onze schoenen en wilden we alleen nog maar naar huis gaan. Na een 4 uur is het ons uiteindelijk gelukt om het geld te storten met veel bloed zweet en tranen.

Lore en ik hadden toch wel eventjes tijd nodig om te bekomen. We besloten om naar een zwembad te gaan in hotel Residence Inn. Hier konden we wat ontspannen en tot rust komen na twee heftige dagen van een rollercoaster vol emoties. Het was een rustig, aangenaam hotel en perfect moment voor een mooi kleurtje te krijgen! Natuurlijk hadden we gehoopt op een bruin kleurtje, jammer genoeg was het rood uitgeslagen... zelfs met factor 50. Gevolg, heel veel aftersun

xoxo Lore & Louise.