Psychiatrisch Centrum Suriname

Eerste week langdurige zorg vrouwen PCS.

Na een voorgaande bewogen week zijn we maandag 3 april eindelijk kunnen starten met onze stage in het PCS (Psychiatrisch Centrum Suriname). Het PCS heeft verschillende afdelingen, momenteel staan Lore en ik op de afdeling LZV. Daarnaast heb je ook het DAC (dagactiviteitencentrum), SPD (sociale psychiatrische dienst), LZM (langdurige zorg mannen), Ondertussen hebben we al verschillende zusters en broeders ontmoet. We zijn van harte welkom binnen de afdeling LZV. Dag 1 verliep redelijk stroef, stroef in de zin van weinig verwachtingen ten opzichte van ons. Die dag hebben we heel veel gewacht en gezeten… Dit werd spijtig genoeg niet beter doorheen de week. De afdeling langdurige zorg is een samenloop van verschillende afdelingen die bij elkaar zijn gekomen. Hier zitten zowel geriatrische vrouwen als vrouwen die terug willen re-integreren in de maatschappij en een aangepaste werknemer kunnen zijn binnen het PCS. Alsook bevinden zich hier vrouwen die om forensische redenen zijn opgenomen. De afdeling LZV bestaat ook uit 6 units. Op unit 1,2 en 3 zitten cliënten die minder zelfstandig zijn en hulp nodig hebben bij ADL en maaltijdbegeleiding etc. Verder heb je unit 4,5 en 6. Deze cliënten zijn al redelijk zelfstandig in verzorging, maaltijd en huishoudelijke taken. Zij staan ook in om deze units te onderhouden. Dit is hun grootste dag invulling.

Er is totaal geen huiselijke sfeer binnen het PCS. Alle muren zijn wit en kaal. Er hangt meer een ziekenhuissfeer op de afdeling LZV. Op de kamers slapen telkens wel 4 of 5 personen, deze kamers hebben enkel een bed.

Lore en ik zijn meteen beginnen denken aan verschillende activiteiten die we kunnen organiseren, waardoor de cliënten opnieuw geactiveerd worden. Door de weinige beschikbare materialen is het zoeken om activiteiten te verzinnen die ook nog eens aansluiten bij de cliënten. De materialen die aanwezig zijn op de afdeling zijn: dominoo, dammen, springtouw en kleurpotloden. Hierbij hebben Lore en ik besloten dat we gaan samenwerken paar keer in de week met het dagactiviteitencentrum (DAC). Dit gaan we doen omwille van meer beschikbaar materiaal waar we mee aan de slag kunnen gaan samen met de cliënt. Om aan de huiselijke sfeer te werken en aan het project Quality of life hebben we besloten dat we een kalender gaan maken voor de cliënten om op de afdeling te hangen. Alsook hebben we het week menu aangevraagd, zodat cliënten weten wat ze telkens gaan eten.

Ontspanningsactiviteiten organiseren buiten het PCS zoals op stap naar de palmentuin, cultuurtuin, paramaribo zoo, naar de markt, winkel. Doordat de cliënten zich begeven binnen de muren van het PCS, zijn ze niet mee met de actualiteit buiten de muren van PCS. Lore en ik hebben ook besloten om elke maandag de krant te gaan halen en een krantenuurtje te organiseren en te praten over de acualiteit. Dit zijn allemaal kleine activiteiten maar zijnw el belangrijk voor de cliënt.

Spelactiviteiten zoals voetbal met de LZM (langdurige zorg mannen), zumba lessen, zitdans, levend ganzenbord, balspel worden georganiseerd om de cliënten te motiveren en te activeren om te bewegen.

Het was voor Lore en mij ook een enorme shock om de werking binnen het PCS te ondervinden. Er wordt weinig aandacht besteed aan individuele cliënten. Ze voelen zich niet gehoord en bedanken ons ook steeds na het voeren een gesprek. Het klinisch herstel staat hier jammer genoeg ook nog op de voorgrond, het is wel al verbeterd maar er is nog veel werk aan de winkel. Iedere cliënt krijgt dezelfde maat van pamper, ze krijgen kleren van de afdeling die het veouwelijke uit de weg gaan, mogen geen keuze maken in verband met wat ze willen eten of drinken, al het servies bestaat uit plastieke borden en tassen en dan hebben we het nog niet gehad over het bestek (dat er dus niet is). Er is enkel een lepel beschikbaar. De cliënten worden wel gemotiveerd om zelfstandig te zijn maar kooksessies etc worden uit de weg gegaan. Dit wordt als gevaar beschouwd, terwijl wij dit eerder zien als zelfredzaamheid.

Ons laatste interessante verhaal: shitty thuesday (letterlijk en figuurlijk).

We besparen jullie de details, als je meer info hier over wilt mag je dit altijd persoonlijk aan ons vragen. Wij zullen dit al te graag in geuren en kleuren vertellen.

Na een paar dagen hebben uiteindelijk een stagebegeleider gekregen die zich op een andere afdeling bevindt. Een zeer aangename man met fijne verhalen over België die hij heeft meegemaakt.

Lore en ik hadden ook nog en presentatie voorzien wat ergotherapie inhoudt aangezien dit onbekend is voor al het personeel binnen het PCS. Uiteindelijk was deze presentatie verzet naar de volgende dag maar ook hier was er een miscommunicatie geweest waardoor er jammer genoeg niet veel personeel aanwezig was. In Suriname geldt de regel NO SPANG, hier moet je ook zeker rekening mee houden als je naar hier komt. Bij alles loopt wel vertraging waarbij uw geduld op de proef wordt gesteld.

xoxo Louise & Lore.